Uzależniony od własnych fantazji.

Imię i nazwisko: Akinori Fumihiro Moto. Nazwisko oznacza "oryginał", co świetnie cechuje wszystkich członków rodu. Każdy członek ma w sobie coś nieprzeciętnego, uniwersalnego, ponadczasowego. Jednak żadna osoba z tej japońskiej rodziny jak do tej pory nikt nie chorowała psychicznie. Akinori jest pierwszym takim delikwentem wśród bliskich. Ale jest oryginalny, to fakt niezaprzeczalny. To za sprawą jego mitomanii. Szkoda tylko, że jego niepowtarzalność zawdzięcza swoją rację bytu tego typu problemom...
Wiek: siedemnaście lat
Pochodzenie: Tokio, Japonia
Grupa: pacjent
Ranga: nieświadomy kłamca
Choroby i słabości: Mitomania. Oto jego problem, przez co chłopak dość często zapada się w lawinie własnych kłamstw. Kłamstw, do których przyzwyczaił się tak bardzo, że – o zgrozo! - stały się jego codziennością. Świat utkany z nieprawdziwych historii pochłonął go, a najszczególniej ucierpiał na tym jego stan psychiczny. Umysł spaczony chorobą. Ale to nie wszystko, chociaż owszem, mogło się tak jeszcze parę chwil temu wydawać. Pochłania go nierealny świat z książek, które nad wyraz kocha i nie wyobraża sobie świata bez czytania.
Charakter: Mimo wnikliwych badań specjalistów, nie udało się konkretniej sprecyzować jego charakteru. Znana jest jedynie namiastka tego, jaki jest, obserwując jak głośno się śmieje, a ostatnio nawet zaczął robić sobie krzywdę, jednak czynił to jak dotąd z uśmiechem na ustach, którego - przyznajmy szczerze - nie da się określić. Bo ten zawsze zdobi jego twarzyczkę. Bez wyjątków. Jednak to nie miejsce na to. Powrócimy do tej kwestii w kolejnym podpunkcie. Co do charakteru, jest otwarty na świat, nowe możliwości, szanse, sposoby zdobycia życiowego doświadczenia. Do świata podchodzi jako ślepy optymista. Tak, ślepy. Chłopak stoi w realnym świecie, które wcale nie jest tak kolorowe jak może się zdawać, tylko jedną nogą, do tego niecałą. To za sprawą jego zamiłowania do kłamstw. Kłamstwa sprawiają, że kreuje swój własny, osobliwy świat, gdzie nie ma płaczu, bólu czy też rozczarowań. Mówienie nieprawdy sprawia, że sam staje się jedną wielką nieprawdą. Nie odróżnia ich od tego, co jest naprawdę... ale przecież dla niego tym, co jest naprawdę, są historyjki utworzone w jego spaczonym chorobą umyśle!
Na pewno wyróżnia się gadulstwem, co jest chyba jedną z podstawowych cech każdego mitomana. Żeby opowiadać niestworzone historie, nie wolno zapomnieć języka w gębie. Akinori mistrzowsko wytrenował siebie na znakomitego mówcę. Kiedy przemawia, słuchacz zatraca się w jego głosie, bo nasz pacjent potrafi doskonale zmieniać ton w zależności od tego, co mówi. Ton ten czasami schodzi na wyżyny, brnie po równinie czy też spada w dół niczym woda w wodospadzie. "Aż dziwne, że jest chory psychicznie", pewnie ktoś stwierdzi. Jednak taki delikwent na pewno nie wie nic o jego schorzeniu. O pseudologia fantastica. Choroba wciąż odsłania niektóre swoje aspekty przed tymi, którzy obcują z mitomanem. A przynajmniej przed lekarzami, którzy są dobrzy w stawianiu tego typu diagnoz.
Łagodny jak baranek Akinori nie wdaje się w kłótnie i bójki... stop. Zazwyczaj taki jest, o ile ktoś nie wytrąci go z równowagi sugerując, że powinien się leczyć. Chłopak nienawidzi psychiatrii, nie wie czemu, ale jakiś instynkt podpowiada mu, że ta dziedzina medycyny jest jego wrogiem i powinien unikać tych, którzy specjalizują się w tej dziedzinie.
Wygląd: Wygląda na nieco młodszego, niż jest w rzeczywistości. Jednak działa to zdecydowanie na jego korzyść, chociaż mogłoby się wydawać inaczej. Wspominaliśmy wcześniej, że jego usta odwiecznie zdobi uśmiech. Wygląda na szczery, taki bez krzty jadu, sarkazmu... jednak czy rzeczywiście tak jest? Dziwne by było, gdyby jego serce zawsze wypełniało szczęście i samozadowolenie. Dlatego sprawa jego uśmiechu jest dość... nieodgadniona.
Akinori ma krótkie, kruczoczarne włosy, komponujące się dobrze z bladym obliczem. Ma bardzo szczupłą budowę ciała, chociaż może wydawać się inaczej, patrząc na twarz delikwenta. Cechują go również cienkie usta, które - jak już wspominaliśmy - są wykrzywione w radosnym grymasie. Chodzi powoli, lekko zgarbiony. Sam bardzo dba o swój wygląd, uważa że jest pod tym względem nieprzeciętny. Uwielbia czesać swoje włosy. Modelować za pomocą wielu fryzjerskich specyfików a także od czasu do czasu obcinać. I te jego oczy... o barwie pięknej zieleni. Są dość wielkie, jednak nie mają negatywnego wpływu na jego aparycję. Oczy te są uważne i bystre. Na domiar tego takie wścibskie, że ten, kto zatopi się w tym pięknym kolorze, musi odwrócić wzrok. Istnieje wyjątek, jeżeli w chwili obecnej opowiada jedną z wielu swoich historyjek. W takim przypadku świdrujące spojrzenie chłopaka akcentuje każdy wyraz, by podkreślić ich ważność w słuchaniu tego, co ma do powiedzenia. Można zatracić się w tym spojrzeniu. Co do stroju, szczególnie umiłował sobie czarno-zielony mundurek szkolny, ale ma oczywiście wiele innych ciuchów.